Vang Vieng
23 Juli 2016 | Laos, Luang Prabang
De eerste dag in Vang Vieng zijn we dus gaan tuben. Dat is met een rubberband een zijstroom van de mekongrivier af dobberen. Dit was tot twee jaar geleden de trekpleister van Laos. Duizenden backpackers kwamen er ieder jaar op af. Jaarlijks vielen er alleen zo'n 22 doden, met name van Australische afkomst, dus heeft de Australische overheid ervoor gezorgd dat het gesloten werd. Doordat zoveel toeristen wegbleven hebben ze het nu weer gedeeltelijk geopend maar dan een stuk minder heftig. Vroeger waren er zo'n 14 barren waar je mushroomshakes, energyshakes (amfetamine) en ladingen alcohol kon krijgen. Nu zijn er nog maar 2 en is drugs uit den bozen. En ik moet zeggen dat ik dat wel prima vind. Na zo'n tien minuten tuben komen we bij de eerste bar waar er stoelendans met tubes gespeeld wordt. Hilarisch om te zien, nog hilarischer om mee te spelen. Bar nummer 2 zit een stukje verderop en daar wordt vooral gebasketbald, gevolleybald en gechilld. Vooral de Britten gaan los en er valt er eentje stomdronken van de tafel. Ik kan me wel voorstellen dat er doden zijn gevallen als dit de toestand van sommige mensen al is na 2 bars, laat staan 14 + drugs. Maar wel een interessant schouwspel. Ben er nooit meer achter gekomen hoe en of ze het einde hebben gehaald. Na de tweede bar is het nog zo'n drie kwartier verder dobberen voordat we weer terug in Vang Vieng zijn. Vang Vieng ligt echt super mooi tussen de bergen dus heb vooral van het uitzicht genoten.
's Avonds kom ik de tweeling weer tegen en ga ik met hen stappen! de tweeling zijn twee Britse meisjes die ik in Bangkok heb ontmoet, maar nooit mee samen gereisd. Maar ik kom ze dus overal en nergens tegen, er is nog geen bestemming voorbij gekomen waar ik ze niet heb gezien!
Eergisteren hebben Mitch en ik een scooter gehuurd om de omgeving van Vang Vieng te verkennen. We gaan als eerste opzoek naar de watercave, en dat blijkt nog niet zo makkelijk te zijn. We zijn drie keer langs de afslag gereden voordat we doorhadden dat we daarin moesten en in de tussentijd zijn we maar bij een andere grot gaan kijken die wel aangegeven stond. Die grot stond nergens vermeld op tripadvisor dus we waren dan ook de enige die er kwamen kijken. Dit kan ook te maken hebben met het pad ernaar toe. Afgelopen nacht heeft het namelijk behoorlijk geregend en alleen "snelwegen" zijn in Laos geasfalteerd. We moesten dus met de scooter over een soort modderpad met keien, al een ervaring op zich. De grot zelf is echt belachelijk groot. We hebben gelukkig een zaklamp meegekregen en gaan op ontdekkingstocht. Na een tijdje durven we alleen echt niet meer verder in angst de uitgang niet te kunnen vinden. Als we onze zaklampen even uitdoen is het echt pikkedonker, zelfs na een paar minuten zie je niets.
Als we eindelijk de watercave gevonden zouden moeten hebben zien we echter niets. Engels sprekende mensen zijn er nauwelijks in Laos en uiteindelijk blijkt dat we onze zwemkleren aan moeten en een tube moeten pakken. Daarmee moeten we het touw volgen dat recht op een rotswand afgaat, maar blijkbaar kun je daar dus onderdoor. De grot is een rivier die dwars door de berg heen loopt en door het touw te volgen ga je dus steeds verder de berg in. Uiteindelijk werd het weer een beetje creepy want je gaat maar dieper en dieper de berg in en je hebt geen idee waar je uit gaat komen. Hoe verder we komen hoe sterker de stroming van het water. Op een gegeven moment wordt de grot steeds kleiner (of het water stijgt door de regen) dus besluiten we dat het een mooi moment is om om te keren en terug te gaan.
De watercave was niet te bereiken met de scooter dus we moeten eerst weer een stuk teruglopen, of beter gezegd glibberen door de modder langs de rijstvelden.
Daarna gaan we door naar de blue lagoon, een natuurlijk zwembad. Eenmaal daar aangekomen gaat het alleen over een half uur al dicht en vinden we het zonde om daar geld voor te betalen. We hebben de scooters nog twee uur voordat we ze in moeten leveren dus besluiten maar gewoon rond te scooteren. In Laos is dit alleen niet het meest verstandige idee omdat er dus nauwelijks geasfalteerde wegen zijn, maar des te groter is het avontuur. Het is echt een prachtig landschap waar we doorheen rijden en overal zijn Laotiaanse kindjes die naar ons zwaaien en laaiend enthousiast worden als je terug zwaait.
Gisteren heb ik de bus terug gepakt naar Luang Prabang. De rit is ook vanaf de andere kant adembenemend. Om 6 uur kom ik aan en check ik in bij een minder sociaal hostel. Ik heb eventjes behoefte aan alleen zijn en morgen aan het einde van de middag komt Clemence terug van het noorden zodat we samen naar Vietnam kunnen vliegen. Ik ga naar de nachtmarkt en eet weer bij een buffet voor €1,60. Daarna ga ik vroeg naar bed want ik wil morgen om 5.30 opstaan om de aalmoes ceremonie te zien.
Ik had verwacht dat het vanochtend moeilijk zou zijn om op te staan maar gelukkig is niets minder waar. Overal op straat zitten locals klaar met rijst om aan de monniken te geven. Op internet staat dat het respectloos is om dit als toerist ook te doen tenzij je boeddhist bent. Nou hebben veel toeristen daar echt schijt aan en zie ik zelfs meiden in de kortste kleren er tussen zitten. Om respect te tonen naar de monniken moeten zowel mannen en vrouwen zich eigenlijk redelijk bedekt kleden, maar daar hebben vooral chinezen echt geen boodschap aan.
De monniken lopen rond en halen overal een beetje rijst op. De totale ceremonie duurt ongeveer een uur, maar omdat ik toch zo vroeg wakker ben geworden besluit ik naar de morning market te gaan. Dit is de markt waar alle locals hun inkopen doen. Ze verkopen levende kikkers (of padden), alen (van die vieze, glibberige vissen), kleine vogeltjes in ieniemini kooitjes (ik denk om opgegeten te worden) en nog allemaal andere rare dingen. Ik ben er wel gewend aan geraakt dat het in Azië, vooral in steden, vaak raar ruikt (lees: stinkt), maar deze markt slaat alles. Er ligt allemaal rauw vlees en vis waar een enorme meur vanaf komt en ook dingen als ingewanden en weet ik wat allemaal ruikt niet fris. Ik heb niet ontbeten dus langzaam word ik steeds misselijker. Gelukkig ben ik aan het einde van de markt gekomen tegen de tijd het niet echt meer gaat. Ik duik nog even m'n bed in en sta op tijd weer op voor het gratis ontbijt. Het is momenteel aan het onweren, maar ik lig gelukkig te chillen bij Utopia met uitzicht over een zijtak van de Mekong. Als het straks droog is ga ik nog wat dingetjes bekijken en genieten van m'n tijd alleen totdat Clemence er weer is. Morgen vlieg ik naar Vietnam en ik heb daar echt mega veel zin in! Ik heb met Iris in Hanoi afgesproken en ook Renske en Kris (daarmee heb ik gereis vanaf Bangkok naar Pai) komen naar Hanoi dus daar wordt het een gezellige boel!
's Avonds kom ik de tweeling weer tegen en ga ik met hen stappen! de tweeling zijn twee Britse meisjes die ik in Bangkok heb ontmoet, maar nooit mee samen gereisd. Maar ik kom ze dus overal en nergens tegen, er is nog geen bestemming voorbij gekomen waar ik ze niet heb gezien!
Eergisteren hebben Mitch en ik een scooter gehuurd om de omgeving van Vang Vieng te verkennen. We gaan als eerste opzoek naar de watercave, en dat blijkt nog niet zo makkelijk te zijn. We zijn drie keer langs de afslag gereden voordat we doorhadden dat we daarin moesten en in de tussentijd zijn we maar bij een andere grot gaan kijken die wel aangegeven stond. Die grot stond nergens vermeld op tripadvisor dus we waren dan ook de enige die er kwamen kijken. Dit kan ook te maken hebben met het pad ernaar toe. Afgelopen nacht heeft het namelijk behoorlijk geregend en alleen "snelwegen" zijn in Laos geasfalteerd. We moesten dus met de scooter over een soort modderpad met keien, al een ervaring op zich. De grot zelf is echt belachelijk groot. We hebben gelukkig een zaklamp meegekregen en gaan op ontdekkingstocht. Na een tijdje durven we alleen echt niet meer verder in angst de uitgang niet te kunnen vinden. Als we onze zaklampen even uitdoen is het echt pikkedonker, zelfs na een paar minuten zie je niets.
Als we eindelijk de watercave gevonden zouden moeten hebben zien we echter niets. Engels sprekende mensen zijn er nauwelijks in Laos en uiteindelijk blijkt dat we onze zwemkleren aan moeten en een tube moeten pakken. Daarmee moeten we het touw volgen dat recht op een rotswand afgaat, maar blijkbaar kun je daar dus onderdoor. De grot is een rivier die dwars door de berg heen loopt en door het touw te volgen ga je dus steeds verder de berg in. Uiteindelijk werd het weer een beetje creepy want je gaat maar dieper en dieper de berg in en je hebt geen idee waar je uit gaat komen. Hoe verder we komen hoe sterker de stroming van het water. Op een gegeven moment wordt de grot steeds kleiner (of het water stijgt door de regen) dus besluiten we dat het een mooi moment is om om te keren en terug te gaan.
De watercave was niet te bereiken met de scooter dus we moeten eerst weer een stuk teruglopen, of beter gezegd glibberen door de modder langs de rijstvelden.
Daarna gaan we door naar de blue lagoon, een natuurlijk zwembad. Eenmaal daar aangekomen gaat het alleen over een half uur al dicht en vinden we het zonde om daar geld voor te betalen. We hebben de scooters nog twee uur voordat we ze in moeten leveren dus besluiten maar gewoon rond te scooteren. In Laos is dit alleen niet het meest verstandige idee omdat er dus nauwelijks geasfalteerde wegen zijn, maar des te groter is het avontuur. Het is echt een prachtig landschap waar we doorheen rijden en overal zijn Laotiaanse kindjes die naar ons zwaaien en laaiend enthousiast worden als je terug zwaait.
Gisteren heb ik de bus terug gepakt naar Luang Prabang. De rit is ook vanaf de andere kant adembenemend. Om 6 uur kom ik aan en check ik in bij een minder sociaal hostel. Ik heb eventjes behoefte aan alleen zijn en morgen aan het einde van de middag komt Clemence terug van het noorden zodat we samen naar Vietnam kunnen vliegen. Ik ga naar de nachtmarkt en eet weer bij een buffet voor €1,60. Daarna ga ik vroeg naar bed want ik wil morgen om 5.30 opstaan om de aalmoes ceremonie te zien.
Ik had verwacht dat het vanochtend moeilijk zou zijn om op te staan maar gelukkig is niets minder waar. Overal op straat zitten locals klaar met rijst om aan de monniken te geven. Op internet staat dat het respectloos is om dit als toerist ook te doen tenzij je boeddhist bent. Nou hebben veel toeristen daar echt schijt aan en zie ik zelfs meiden in de kortste kleren er tussen zitten. Om respect te tonen naar de monniken moeten zowel mannen en vrouwen zich eigenlijk redelijk bedekt kleden, maar daar hebben vooral chinezen echt geen boodschap aan.
De monniken lopen rond en halen overal een beetje rijst op. De totale ceremonie duurt ongeveer een uur, maar omdat ik toch zo vroeg wakker ben geworden besluit ik naar de morning market te gaan. Dit is de markt waar alle locals hun inkopen doen. Ze verkopen levende kikkers (of padden), alen (van die vieze, glibberige vissen), kleine vogeltjes in ieniemini kooitjes (ik denk om opgegeten te worden) en nog allemaal andere rare dingen. Ik ben er wel gewend aan geraakt dat het in Azië, vooral in steden, vaak raar ruikt (lees: stinkt), maar deze markt slaat alles. Er ligt allemaal rauw vlees en vis waar een enorme meur vanaf komt en ook dingen als ingewanden en weet ik wat allemaal ruikt niet fris. Ik heb niet ontbeten dus langzaam word ik steeds misselijker. Gelukkig ben ik aan het einde van de markt gekomen tegen de tijd het niet echt meer gaat. Ik duik nog even m'n bed in en sta op tijd weer op voor het gratis ontbijt. Het is momenteel aan het onweren, maar ik lig gelukkig te chillen bij Utopia met uitzicht over een zijtak van de Mekong. Als het straks droog is ga ik nog wat dingetjes bekijken en genieten van m'n tijd alleen totdat Clemence er weer is. Morgen vlieg ik naar Vietnam en ik heb daar echt mega veel zin in! Ik heb met Iris in Hanoi afgesproken en ook Renske en Kris (daarmee heb ik gereis vanaf Bangkok naar Pai) komen naar Hanoi dus daar wordt het een gezellige boel!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
