Naar het Zuiden!

Doordat we drie uur hebben stilgestaan komen we wel op een veel beter tijdstip aan in Phong Nha. Namelijk om 7 uur 's ochtends. Omdat we pas om 14.00 de kamer in kunnen besluit ik maar meteen de national park tour te doen. Deze vertrekt over een uur en dan ben ik de hele dag onder de pannen. We gaan eerst naar de 8 ladies cave. Dit is niet echt een grot maar een tempel bij een ingestorte grotingang. Tijdens de Amerikaanse oorlog, zo noemen ze de Vietnam oorlog hier, zijn er 8 mensen overleden doordat de grotingang dus in is gestort door een bom van de Amerikanen. Ik ben al wel redelijk tempelmoe dus vind het verder niet heel boeiend. Hierna gaan we naar de Paradise Cave. Deze grot is echt immens. Hij is zeker wel honderd meter hoog en kilometers lang. Alleen de eerste kilometer is toegankelijk voor publiek helaas. Dan is het alweer tijd voor lunch. We krijgen een BBQ lunch bij de Dark Cave. En ik moet zeggen dat BBQ'en niet de sterkste kant is van de Vietnamese keuken. Om bij de Dark Cave te komen moeten we eerst een stuk ziplinen, das aan een tuigje van een kabelbaan af roetsjen. En vervolgens begint de wandeling. We gaan een grot binnen die op zichzelf niet echt bijzonder is en lopen helemaal door naar achter. Daar beginnen we met door een gangenstelsel te lopen van een meter breed. De grond onder onze voeten wordt steeds modderiger. Uiteindelijk komen we bij een modderbad terecht. De modder ziet eruit als gesmolten chocola, eb als je met je handen er doorheen gaat voelt het ook zo. Doordat de dichtheid van de modder dus hoger is dan die van een mens blijf je drijven. Als je op je knieën gaat zitten blijf je zo'n twintig centimeter boven de bodem drijven, zo grappig! Daarna kajakken en ziplinen we nog kleine stukjes om vervolgens terug te keren naar het hostel. Het hostel is trouwens echt fantastisch met hangmatten en een super chill zwembad.

Dag twee in Phong Nha huren we scooters om ook wat meer te zien van de omgeving. Renske's scooter houdt er helaas na een half uurtje al mee op dus moeten we wachten tot ze met een nieuwe naar ons toe komen. Phong Nha is alleen wat minder toeristisch dus de Vietnamezen hier spreken niet zo goed Engels dus het duurde wel even voordat ze doorhadden wat er moest gebeuren, maar goed het is gelukt! Het national park is echt prachtig dus het is echt genieten. Vooral het stukje van de HCM highway 20 is verbazingwekkend mooi. Deze weg is veel door de Viet Minh gebruikt tijdens de oorlog en er zijn hier dan ook veel doden gevallen. Een highway is wel een tamelijk groot woord voor een klein asfaltweggetje waar twee auto's elkaar nauwelijks kunnen passeren. Na zes uur te hebben gescooterd ploffen we neer bij Pub with cold beer, en zoals de naam al doet vermoeden hebben ze hier heerlijk ijskoud bier. Je kan hier ook kip per levende kilo kip bestellen en dan vervolgens zelf je kip slachten. Ik heb dit even aan me voorbij laten gaan.. Aankomende nacht vertrekken we om 4.00 met de nachtbus naar Hue.

Om 7.30 komen we aan in Hue. In Hue heb je alleen de keizerlijke citadel om te zien dus dat doen we dan maar meteen, we hebben hier namelijk maar 1 dag. En dat is ook wel meer dan genoeg. Na een aantal uur heb je de hele citadel wel gezien en pakken we nog een taxi naar een of andere pagode. Helaas gaat het alleen keihard regenen dus rennen we even snel een rondje eromheen en vluchtten we snel weer de taxi in. Hierna regelen we nog motoren voor morgen waarmee we naar Hoi An kunnen rijden. Schijnt een van de mooiste ritten in Vietnam te zijn!

We moeten dus vroeg opstaan want de rit zelf duurt al zo'n vijf uur en dan wil je ook nog stoppen onderweg. Zoals de man van de verhuur het uitlegt zou het super makkelijk zijn om de weg te vinden. Maar dat blijkt toch even anders te liggen, helemaal het stuk om Hue uit te komen is niet makkelijk navigeren. Maar zodra het ons gelukt is begint een prachtige rit. We rijden langs een lagune langzaam de bergen in waar we voordat de Hoi Van pas begint nog stoppen bij de elephant springs. Dat zouden natuurlijke zwembaden bij een waterval moeten zijn. Niets is minder waar want de Vietnamezen hebben allemaal plastic zeilen tegen de stenen gelegd zodat het water blijft staan en het een zwembad vormt. Daarnaast is het zaterdag dus zijn er weet ik hoeveel lokalen. Daardoor word ik met m'n blonde haren meteen de hoofdattractie. Dat ze wijzen en staren maakt me niet zo uit maar er zijn twee mannen van een jaar of 60, in beschonken toestand, die me gewoon vastgrijpen om me middel en aan me beginnen te trekken. Ze pakken m'n arm en draaien die om zodat ze de wittere kant tegen hun lichaam kunnen houden en kei hard beginnen te lachen. Ik heb een van de mannen geslagen en ben echt kei hard gaan schreeuwen want ze wilden hun greep niet loslaten totdat er een jongere Vietnamees er iets van zei. Die is later ook nog naar me toegekomen om zijn excuses aan te bieden. Na dit accident gaan we maar weer verder en rijden we de bergpas op. Mijn scooter heeft het inmiddels begeven in de zin dat die alleen wil starten met een kickstart, dus het is nogal irritant om te moeten stoppen. Op de top van de pas heb je fenomenaal uitzicht op zowel de baai met Da Nang en die van Hue. Zodra we in Da Nang aankomen wordt het weer lastig navigeren. Tot zover heb ik telkens de weg gewezen maar er is een jongen die het telkens zelf moet controleren en al twee keer de fout in is gegaan en al meerdere wegen gemist heeft. Zo weet ik dat we in Da Nang rechtdoor moeten rijden tot we bij het strand aankomen en daar naar rechts moeten gaan. Hij gaan alleen een kruispunt eerder rechtsaf omdat Google maps dat aangeeft. Dat is inderdaad de snelste route naar Hoi An maar niet de mooiste om de rijden met de motor. Zodra ie stilstaat roep ik nog dat ie gewoon rechtdoor moet rijden. De rest van de groep heeft alleen niet gezien dat ik wel rechtdoor ben gereden en volgt uiteindelijk hem maar. Omdat ik ze niet meer kan vinden en na tien minuten stilstaan geen enkel teken van de rest van de groep zie ga ik zelf maar verder. Het is nog een klein uurtje rijden naar Hoi An vanaf Da Nang dus dat moet goed gaan. Onderweg stop ik nog bij de Marble Mountains wat vooral een toeristische Chinese attractie is dan echt iets noemenswaardigs. Zodra ik bij het hostel aankom zijn de andere daar ook net gearriveerd. Renske is echt mega boos op Pim dat hij mij niet vertrouwde terwijl ik het telkens bij het rechte eind had en baalt dat ze zelf niet op de kaart heeft gekeken. Mijn route was helemaal langs het strand en zij hebben dwars door de stad gereden wat nogal chaotisch en gevaarlijk met al het verkeer geweest schijnt te zijn. 's Avonds spreek ik nog af met Kris, de Amerikaan waarmee ik van Bangkok naar Pai heb gereisd, want die is toevallig ook in Hoi An nu!

Hoi An staat bekend om alle kleding die je daar op maat gemaakt kan laten maken. Mijn bikini is nogal gaan lubberen dus dat wil ik wel laten maken maar Renske heeft vanaf september een baan dus die wil heel veel laten maken. We vinden een leuke tailor die alles kan en ik bestel ook nog een op maat gemaakt jurkje. De aankomende dagen moeten we nog twee keer terug om alles te passen en vervolgens aan te passen. Uiteindelijk vind ik m'n jurkje zo leuk dat ik er nog eentje bij laat maken in een andere kleur, want het kost geen drol. 's Avonds eten we op de Central market waar je allemaal kraampjes hebt en zo je diner bij elkaar kan shoppen. Alle keukentjes zien er super aftands uit maar het eten is echt verrukkelijk. Daarna bezoeken we de night market van Hoi An. Hoi An is echt een super schattig stadje, met name het oude koloniale Franse centrum met allemaal gele huisjes.

Vandaag gaan we naar het strand van Hoi An. Zoals echte Nederlanders huren we daarvoor fietsen. Het is zo'n twintig minuten fietsen en het is stikheet. Dus we zijn blij als we neer kunnen ploffen op strandbedjes en de zee in kunnen om af te koelen. Verder heb ik niet echt veel noemenswaardigs gedaan.

Ik ben tot nu toe alleen 's avonds het centrum is gegaan, omdat het overdag zo heet is. Maar ik ga het vandaag bij daglicht nog even bekijken. Ik heb een aantal uur rond gelopen en alles bekeken en 's avonds gaan Renske en ik weer eten bij de Central Market.

Deze ochtend gaan we naar Quy Nonh! Dat is een kustplaatsje waar naast strand weinig te doen is. De busrit duurt 5 uur maar ik zit naast een Brits stel en we kletsen wat af met z'n drieën dus de reis gaat erg snel. We hebben een hostel geboekt dat aan het strand ligt en wat toepasselijk Life's a beach heet. Het is echt een super relaxt plek en ze hebben voortreffelijke smoothies en kokosnoot ijs. De afgelopen twee dagen heb ik hier weinig gedaan behalve wandelingen op het strand, gelezen en gegeten, de zonsopgang gezien en geslapen. Vanavond pak ik de nachtbus naar Da Lat, mijn een na laatste bestemming in Vietnam voordat ik naar Cambodja ga!