van Vietnam naar Cambodja!

De nachtbus naar Da Lat was verschrikkelijk. Ik kreeg een bed achterin toegewezen waar er 5 bedden naast elkaar zijn omdat er geen gangpad tussen zit. Op de 3 stoelen naast me bivakkeerde echter een familie van 6, dus de hele nacht had ik last van uitstekende Vietnamese ledenmaten. Gelukkig zijn ze bij aankomst in het hostel zo vriendelijk me meteen een bed te geven om 4 uur s nachts dus ik heb nog wel een beetje geslapen.
We willen vandaag met een groep van tien met scooters de omgeving verkennen. Omdat het misschien gaat regenen durft een deel het niet aan en gaat iedereen met een taxi. Ik besluit wel gewoon een scooter te huren en een Indonesisch meisje wil wel graag bij me achterop. We scooteren richting de Elephant Waterfall en onderweg stoppen we nog bij een koffieplantage. Je kan daar met uitzicht over de plantage Luwak koffie krijgen. Dat is van die koffie waarvan de bonen eerst zijn opgegeten door een soort wezel en na het uitpoepen daarvan worden gebruikt. Ik weet niet of het aan de wezel ligt maar het is de beste koffie die ik tot nu toe in Azië gehad heb! Meestal is het niet te zuipen. Daarna rijden we door naar de waterval, die je alleen kan bereiken over een slibberig pad. Maar eenmaal onderaan is ie wel prachtig! We besluiten om niet op de mensen in de taxi te wachten en gaan snel terug naar Da Lat zodat we het Crazy House nog kunnen zien. Het Crazy House doet z'n naam zeker eer want het is echt een soort Efteling attractie met rare gangetjes, bruggetjes, kleuren, dieren en planten. Alles is rond en krom en je kan er denk ik wel uren ronddwalen. Die avond gaan we nog naar een bar van diezelfde architect en die vind ik zelfs nog beter! Je moet er via de kelder in en dan zijn er drie verdiepingen aan gangenstelsel die je moet doorwerken om bij de bar te komen, echt fantastisch!

Da Lat staat bekend om Canyoning en dan ga ik dan ook doen vandaag! Om 7.30 word ik opgepikt en kan het avontuur beginnen. We zijn in totaal met 7 man. We worden na een half uurtje gereden te hebben in een Jeep geladen, waar we nog een half uur mee gaan rijden. De rit is prachtig en ook hilarisch! We staan met z'n alle in de laadklep liedjes te zingen terwijl we alle kanten opgeschut worden. We gaan 6 keer abseilen, waarvan de laatste waterval 68 meter hoog is! Gelukkig beginnen we met 8 meter en bouwen we langzaam op. Ik moet zeggen dat het me best tegenvalt. 30 meter is echt al super hoog en door de waterval is het glibberig, dus de adrenaline giert door m'n lichaam. Halverwege moeten we nog een waterval afglijden, met ons hoofd naar beneden. De waterval van 68 meter is echt gigantisch hoog en super eng. Maar ook super vet! Als "beloning" mogen we daarna nog klifjumpen en dan zit het erop. We moeten alleen wel nog het hele pokkeneind weer terug omhoog lopen...
Vanavond pak ik de nachtbus naar Saigon en dan zit Vietnam er al weer bijna op. Iedere Vietnamees noemt Ho Chi Minh City trouwens nog steeds Saigon en ze vinden het bloed irritant als toeristen het Ho Chi Minh noemen.

Op dag 1 in Saigon ga ik eerst naar het War Remnants Museum. Echt een super indrukwekkend museum over de Amerikaanse oorlog, zoals ze het hier noemen. Er hangen vooral heel veel foto's en verhalen van overlevenden. Er is ook een hele zaal gewijd aan de protesten tegen Amerikaan in de hele wereld. Maar de zaal die ik het meest schokkende vind gaat over Agent Orange. Dat was een chemisch middel dat ze over grote delen van Vietnam hebben gespoten en waar vandaag de dag nog steeds misvormde kinderen door worden geboren. Daar hangen ook allemaal foto's van mensen met Napalm wonden. De Amerikanen hadden er al niets te zoeken en dan hebben ze het land ook nog even gebruikt als laboratorium voor nieuwe oorlogstechnieken.
Daarna ga ik met een tour mee naar de Cu Chi tunnels. Dat is een tunnelstelsel een uur van Saigon dat gebruikt werd door de Viet Minh en de Viet Cong. Behoorlijk indrukwekkend dat zij zich daar maanden hebben begeven. De tunnels zijn vaak nog geen halve meter hoog en super smal. Ik zou er helemaal zijn doorgedraaid. We mogen nog 100 meter door de tunnels lopen. Ik kom er dan achter dat het ook nog eens super warm is. Wel echt een indrukwekkende ervaring en ik heb echt respect voor de manier waarop ze zich verzet hebben tegen de Amerikanen.

Gisteravond ben ik nog wezen stappen dus vandaag is een brakke dag. Ik loop vooral veel rond en bekijk nog wat hoogtepunten in Saigon. Zoals de Notre Dame en het postkantoor. Vanavond ga ik met de nachtbus naar Phnom Penh, een nieuw land in! Dus ik eet nog een laatste Pho op straat voordat ik Vietnam verlaat.

Phnom Penh is wel even wennen na Vietnam. Er ligt overal afval op straat en er zijn tientallen straathonden. Je wordt geen seconde met rust gelaten door tuktuk rijders en vrouwtjes die op straat voedsel verkopen. Ik spreek af bij het Tuong Slang Museum met twee Britse meisjes die ik in Laos heb ontmoet en nog een aantal keer in Vietnam ben tegen gekomen. Het gebouw was ooit een middelbare school maar tijdens het regime van de Rode Khmer is het gebruikt als gevangenis. Gevangenen werden onder erbarmelijke omstandigheden opgesloten en net zo lang gemarteld dat ze een bekentenis aflegden. Daarna werden ze vermoord op de nabijgelegen killing fields. De dictator wilde een communistische staat met alleen maar werkers en daardoor werden alle hoogopgeleiden vermoord. Iedereen moest op het platteland werken en onmogelijke hoeveelheden produceren. Daarnaast was de beste man ook nog eens super achterdochtig en vertrouwde hij niemand dus om die reden zijn er ook duizenden mensen afgeslacht. Hij heeft ooit gezegd: liever dat een onschuldig iemand vermoord wordt dan dat we een eventueel schuldig persoon laten lopen. Het westen en de VN hebben tijdens het regime niet doorgehad dat deze gruwelijkheden gebeurde en geloofden het eerst niet toen ze gevangenissen (security centers zoals ze genoemd werden) en killing fields over het hele land ontdekt werden. De dictator heeft zelfs nog tot 1980 de zetel van Cambodja bekleed in de VN terwijl deze gruwelijkheden in 1975 ontdekt werden. De killing fields zijn echt verschrikkelijk. Door het regenseizoen spoelt er veel aarde weg dus overal steken kleren uit. Ik heb ook een aantal tanden zien liggen en op sommige plekken komen er zelfs beenderen aan het oppervlak. Echt een super heftige ervaring.

Meer dan dit heeft Phnom Penh niet echt te bieden en op dag twee slaap ik dan ook lekker lang uit. Ik bezoek vandaag het Royal Palace en loop verder veel rond. Ze hebben in Cambodja veel sociale initiatieven. Zo ben ik eerst naar een café geweest waar ze slachtoffers helpen van trafficking. Ze verkopen super leuke dingetjes en het eten is er heerlijk. Daarna plof ik nog een tijd neer bij een restaurant waar ze straatkinderen leren koken en bedienen en op die manier een toekomst bieden. Vanavond pak ik weer een nachtbus, dit keer naar Siem Reap!

Na nog een aantal uurtjes geslapen te hebben in een Fatboy bij het zwembad pak ik samen met twee anderen een tuktuk naar het beroemde Angkor Wat. We doen vandaag de big loop langs de minder bekende en wat kleinere tempels. De vervallen ruïnes van tempels met al het groen en bos eromheen doen me denken aan Atlantis, de verlaten stad in de zee. Het is echt een super rustgevende omgeving en deze wat kleinere tempels zijn gelukkig ook niet zo toeristisch. Vanavond ga ik vroeg naar bed want we willen morgen de zonsopgang zien en dan meteen de small loop doen met alle bekende tempels, dus dat wordt een drukke dag!

Ook al is het een beetje bewolkt de zonsopgang is echt prachtig. We waren gelukkig vroeg genoeg dat we een plek vooraan hebben! Daarna gaan we weer verder om de dag te eindigen bij Angkor Wat (dat is de grootste en bekendste tempel in het complex), hier hebben we ook naar de zonsopgang gekeken. Richting het einde worden we langzaam tempelmoe maar doordat Angkor Wat zo indrukwekkend is kan ik er nog wel echt van genieten. Het enige dat me irriteert is dat er echt duizenden toeristen zijn bij deze tempel.
Rond het middaguur ploffen we neer bij het zwembad en chillen we de hele dag. We hebben een super goedkoop Cambodjaans restaurant gevonden waar we lunchen en avondeten. Daarna gaan we stappen in de beroemde bar: Angkor What?!

En nu zit ik redelijk brak dit te schrijven in weer een cafe waar ze kansarmen Cambodjanen helpen. Straks ga ik naar de Floating Village en de Floating market en dan pak ik vanavond de bus naar Kampot. Ik had heel graag naar Kratie gewild in het noorden maar om daar te komen ben ik twee dagen aan het reizen, om daar maar 1 dag te zijn. Ik heb maar 13 dagen in totaal in Cambodja dus heb besloten dat niet te doen. Een meisje had op Facebook geplaatst dat ze iets gewonnen had voor twee personen morgen in Kampot en of iemand met haar dit wilde doen. Ik heb daarop gereageerd en ga nu met een vreemde naar stranden? Dit soort dingen vind ik echt het allerleukste aan alleen reizen: de onderlinge sfeer tussen alle backpackers! Ik besef me wel dat de tijd langzaam begint weg te tikken, nog maar 10 dagen en dan ben ik alweer thuis...